Myśli przelane na ekran

Dzisiaj zrozumiałam, ze istnieje różnica między poczuciem komfortu. Wyniknelo to z ostatnio dręczących mnie myśli, związanymi z wyjawieniem rodzinie że odchodzę od ich religii a zagłębiam się w innej. Odwlekanie tego w czasie spowodowało duży stres, niepokój, smutek, stany depresyjne. Nadal nie umiem tego zrobić a moje ja bardzo chciałoby poczuć się wolne od tej sytuacji. Ostatnio czytałam w transerfingu rzeczywistości że dusza nie myśli, dusza wie. Dusza odczuwa tylko komfort albo dyskomfort. I właśnie ten dyskomfort teraz odczuwa. Im więcej uświadamia sobie mój umysł ale jednocześnie się tego boi, tym większy dyskomfort czuje dusza która chciałaby pokazać na zewnątrz swoją indywidualność a ciągle jest tłamszona i spychana jak najgłębiej bo uparty umysł nie daje za wygraną. To jest bardzo trudne... Mam nadzieję że uda mi się szybko to zmienić. 

Dyskomfort ciała, to np odczucie zimną albo gorąca, przeniknięte buty, mieszkanie w mieszkaniu które nam się nie podoba. Ja na tą chwilę mieszkam w trudnych warunkach, wszystko stare że niedługo samo się rozłoży. Dzisiaj kupiłam dom. Tak, na prawdę to się udało, dzisiaj kupiłam dom. Kucnelam w moim obskurnym wynajmowanym mieszkaniu w ochydnej kuchni, oparłam się o pralkę i na chwilę zatrzymałam. Żeby pomyśleć.

Czy w moim nowym domu, kiedy będzie już pięknie wyremontowany, będą nowe płytki idealnie gładkie ściany i ładne meble, czy poczuje się szczęśliwa? Moje ciało w końcu poczuje się komfortowo, ale moja dusza nie. Jeżeli nadal nie będę umiała złapać równowagi między umysłem a dusza, nic nie dadzą nowe płytki i ładne dekoracje. To może tylko pocieszyć ciało, kiedy dusza ma problem... Zakupy, słodycze, alhokol.. też nic nie dają to dusza daje o sobie znać i wyrywa się do prowadzenia w dobrą stronę.

Ten blog powstaje w celu podzielenia się moimi przemyśleniami z ostatnich kilku miesięcy. Zawsze uwielbiałam pisać i zawsze chciałam dzielić się tym z innymi osobami, ale niestety nigdy nie miałam odwagi. W tej chwili czuję jeszcze niespokojny kawałek mnie, który mówi, żebym tego nie robiła. Ale jest on na tyle mały i cichy, że łatwo da się go zagłuszyć potrzebą pisania i dzielenia się tym tutaj. Będzie to taki "pamiętnik", w którym będę pisała co u mnie się dzieje, co się działo, ale wszystko to będzie opisane ze zmianą nazw miejsc, osób itp. A to dlatego, że niektóre momenty są bardzo dla mnie osobiste. 

Co się dzieje teraz?

Lubię wychodzić wcześnie rano na dwór i poczuć zapach otaczającej mnie przestrzeni, szczególnie piękny zapach jest zawsze pod koniec sierpnia. Rzadko się zdarza niestety bo wstaje późno... no coż, chciałabym napisać że wstaję o 6 rano i idę biegać. Niestety to jeszcze nie ten etap :) Ale.. jestem na etapie powolnego odzyskiwania węchu. Unikam glutenu od ok. dwóch tygodni i działa! Mam coraz mnie kataru i powoli zaczynam odzyskiwać węch. To jest cudowne! Czasami zatrzymuje się i po prostu biorę kilka głębszych oddechów, żeby poczuć zapachy. Staram się je rozdzielać i rozpoznawać, co unosi się w powietrzu, albo po prostu delektować się nimi. No i właśnie to jest pierwszy moment w którym zaznaczam, że cieszę się, że mogę napisać to w internecie, na blogu, właśnie po to, żeby może chociaż jedna osoba (a mam nadzieję że będzie ich więcej ;)) uświadomiła sobie, że ma węch i może go używać, może się nim cieszyć, kojarzyć sytuacje, miejsca, wspominać dzięki temu że go ma. 

Niedługo podzielę się tym, co u mnie się działo przez ostatnie 10 miesięcy i że w tym czasie można dokonać niesamowitej przemiany w swojej głowie i rzeczywistości materialnej wokół siebie. Jeżeli tylko chcesz :)